Onze laatste blog.....

Afscheid Aruba
Het jaar 2010 was een prachtig jaar voor ons en we hebben ontzettend genoten op Aruba! Afgezien van een jaar internationale werkervaring hebben we ontzettend leuke vrienden ontmoet, mooie reizen gemaakt en natuurlijk een jaar lang op een van de mooiste plekken van de wereld gewoond. Met name Stefan begon zijn vrienden, familie en werkuitdaging te missen waardoor wij besloten hebben terug te keren naar Nederland. Vandaar dat dit (voorlopig) onze laatste(en lange) blog is.

Nadat we besloten hadden om Aruba te verlaten is het idee geboren om een tijdje vrijwilligerswerk te gaan doen. We hebben besloten om naar Kenia te gaan. In Kenia zullen we het project bezoeken waar de huwelijksgiften aan besteed zijn want wij vinden het uiteraard wel interessant om te zien hoe dit terecht gekomen is.
Onze hoofdtaak is het bezoeken van de kinderen die vanuit Nederland gesponsord worden om naar school te gaan. Afgezien van ‘een hart onder hun riem' te steken moeten wij ook verschillende interviews houden met deze mensen.

Kerst en oud&nieuw in Nederland
Van 34 graden naar -5 was een aardige schok. Toch waren wij ontzettend blij om onze familie en vrienden weer te zien! De dagen in Nederland zijn gevuld met bezoekjes aan vrienden, winkelen en uiteraard moest Stefan naar ‘ons aller Ajax'. Nadat we oud&nieuw met beide families samen gevierd hadden kwam de dag aan dat we richting Kenia zouden gaan.

Kenia- Naoribi
Dag 1: Stefan heeft achteraf verklaard dat dit ‘the longest day of his life' is geweest. Dinsdagnacht om 03:30 ging de wekker in huize Lexmond. Na een klein ontbijt vertrokken wij richting Schiphol om daar, via Zwitserland, naar de hoofdstad van Kenia, Nairobi, te vliegen. Stefan was al wat ziekjes en ergens boven de Sahara begon de neus van Stefan heftig te bloeden. Mede door de bemoedigende woorden van Petra kalmeerde Stefan enigszins zodat Stefan met frisse tegenzin aankwam op de airport. Een taxi bracht ons naar ons hotel. Alhoewel hotel is niet de juiste benaming voor het wanstaltige gebouw waar wij in terecht kwamen. Ook de kamers waren niet om aan te gluren, zo smerig.
Petra, als ervaren globetrotter, vond het wel ‘een aardige slaapplek'. Bij Stefan schoten te tranen echter in z'n ogen. Voor het slapen gaan wilde Stefan nog even douchen omdat hij vies en bezweet was. Nadat hij zijn angsten voor de ranzige openbare doucheruimte overwonnen had en hij in zijn blote aria onder de douche stond, kwam hij tot de ontdekking dat er geen water was. Met een vies lichaam kroop hij maar in het ‘bed'. Aan de geur van het matras was te merken dat veel mensen dit al eerder hebben gedaan... Terwijl Petra al in diepe slaap was lag Stefan nog uren wakker van de ellende. Zouden de kindertjes in Afrika het eigenlijk wel zwaarder hebben dan Stefan?

Kenia-Kisumu
Dag 2: Na een slechte nacht en slecht ontbijt namen we de taxi naar de airport voor de binnenlandse vlucht naar Kisumu. De vlucht was een groot drama. Zelfs de stoere en noeste instelling van Petra kon niet voorkomen dat wij allebei misselijk het vliegtuig uitkwamen. Eenmaal aangekomen werden wij door Omollo, de contactpersoon van de stichting in Kenia, ontvangen. We hebben ons kort opgefrist om vervolgens met Omollo een hapje te gaan eten en de plannen voor de komende dagen door te nemen. Rond een uurtje of 8 gingen we moe, vol spanning, en Stefan vol angst, ons bedje in,

Dag 3: Een redelijke nacht kreeg een vervelend gevolg bij het ontbijt. Stefan weigerde om zijn ‘ontbijt 'op te eten, Hij meende dat zelfs de armste mensen in Afrika dit eten nog niet eens weg zouden krijgen. Met een lege maag begon Stefan aan onze eerste ‘werkdag'. We hebben ‘Jamilo', de basisschool van de stichting, bezocht. Het was een schattig gezicht om al die kleine Afrikaantjes in hun schooluniformpje te zien. Doordat de kinderen naar deze school kunnen gaan zijn ze verzekerd van tenminste een goede maaltijd per dag, kleertjes en van onderwijs. In de namiddag hebben we een aantal gezinnen bezocht.

Dag 4-5: Net als dag 3 hebben wij deze dagen families bezocht rondom Kisumu. Bij alle gezinnen was de kern hetzelfde. Ze waren ontzettend dankbaar dat de kinderen naar de school konden gaan dankzij de support uit Nederland. De vader en/of moeder van de kinderen waren overleden en de toekomstdromen van de kinderen waren piloot, monteur of bordenwasser. De mensen leven onder erbarmelijke omstandigheden, maar het meest schrijnend om te zien is dat de kinderen eigenlijk geen kinderen meer zijn. De kinderen moeten vaak tussen de 30-60 minuten alleen naar school lopen, moeten thuis helpen met het verkrijgen van inkomsten en slechts van een enkel kind is de geboortedatum bekend. Nee, een verjaardag vieren zit er niet in voor de kids.
Op straat komen continue kinderen naar ons toe rennen omdat blanken mensen een echte attractie zijn. We hebben honderden ballonnen ingeslagen zodat we zoveel mogelijk kinderen een ballonnetje kunnen geven, iets waar ze heel blij en dankbaar voor zijn. Slechts een enkel kindje was bang voor ons. Een klein Keniaans meisje huilde in het Swahili dat ze bang was dat we haar zouden opeten. Nou hadden wij ook wel erg honger, maar we waren nog niet tot kannibalisme overgegaan.

Dag 6: Petra is al redelijk geacclimatiseerd en is erg positief en actief bezig. Stefan maakt zich nog meer zorgen om zijn eigen gezondheid, met name zijn vele hoesten baart zorgen, maar langzaam aan gaat ook hij inzien dat er ergere dingen in het leven zijn dan wat ziekjes zijn of honger hebben. In de ontmoetingen met kinderen krijgen we de meest trieste en nare situaties te horen en te zien. Veel kinderen willen graag naar school en zien ook in dat onderwijs de weg naar verbetering is. Echter is er geen geld hiervoor. Het is echt zo zwart-wit dat een gesponsord kind wel naar school kan en niet gesponsorde kinderen meestal niet. Hier later meer over (jaja; je voelt het al aankomen).

Kenia-Homa Hills
Dag 7: In de ochtend zijn we naar de Kerk geweest. Uiteraard waren wij de enige blanken mensen. De H. Mis was erg vrolijk met veel zang en dans. Zonder lunch vertrokken wij richting de ‘Homa Hills(HH)'. De planning is om hier de komende dagen te blijven en de ‘adoptie kinderen' te bezoeken. De kinderen, en eigenlijk alle mensen hier, vinden het geweldig dat er blanken mensen helemaal uit Nederland komen voor hen. En doordat wij met de kinderen een praatje kunnen maken kunnen we goed in kaart brengen wat hun huidige situatie is, hoe de kinderen het op school doen en of er nog verdere maatregelen genomen moeten worden. Na een reis van 2 uur kwamen we aan bij de HH. Petra is hier 4 jaar geleden al geweest maar voor Stefan was de schok enorm. We hebben een slaapplekje van 6 m2, er zijn veel vieze enge beesten hier en er is geen elektriciteit. Dus geen airco, geen ventilator, geen licht (ja stomme kaarsjes), geen internet/tv, helemaal niks. Uiteraard is er ook geen (gekoelde) frisdrank. Wel is er water uit het meer om te drinken/koken/wassen. En met wat geluk is er ook regenwater. Stefan kon wel huilen. De nacht was verschrikkelijk.

Dag 8-18: De tweede dag op de Homa Hills heeft Stefan besloten om per direct terug te gaan naar Nederland. Hij trok het niet meer. Alles is vies en stinkt. Geen lekker eten en al helemaal geen koud biertje of een Redbulletje. Hij kon het niet meer aan. Petra heeft letterlijk en figuurlijk al haar overtuigingsmiddelen moeten inzetten om Stefan in de HH te houden. Mede door de aanwezigheid van een goede vriend van Stefan, de 12 jaar oude Johnie W, heeft Stefan deze dagen kunnen doorkomen.
De dagen slopen voorbij, maar toch hebben wij hier heel nuttig werk kunnen doen. Bij het bezoeken van enkele scholen konden we in het ‘guestbook' de bezoekjes van 4,5 jaar geleden terugvinden van Petra die toentertijd met haar vrienden Benjamin, Laura en Anna hier was.
Tijdens een van de wandelingen naar een gesponsord kindje liepen wij over een heuvel. Onze lokale begeleider vertelde dat in het regenseizoen levensgevaarlijke waterstromingen vanaf de berg naar het lagergelegen gebied zijn. De toevoeging van Stefan dat wij dat in Nederland ook hebben in de vorm van een wildwaterbaan zoals bij CenterParcs werd niet gewaardeerd.
Afgezien van het bezoeken van de kinderen hebben we onszelf ook nuttig gemaakt met het organiseren van een ‘kinderdag'. Met allemaal spelletjes en lekkere hapjes hebben we een leuke dag kunnen organiseren voor ruim 250 kinderen!

Dag 19: Wat een zaligheid deze ochtend! Wakker worden met een smsje dat ons aller Ajax de ventjes uit 010 totaal hebben weggespeeld met een respectabele 2-0 overwinning, en in de ochtend zijn wij vertrokken uit de HH naar Kisumu terug! In Kisumu heeft Stefan een knap hotel geregeld. Terwijl de laatste woorden voor deze blog getypt worden staat Petra eindelijk weer onder een schone douche en Stefan heeft net zijn 3^e RedBull besteld, lekker hoor!
De komende dagen gaan wij nog een aantal gesponsorde kinderen bezoeken om vervolgens naar de hoofdstad Nairobi te vliegen. In Nairobi blijven wij ook nog een paar dagen om vervolgens, via Nederland, naar Brazilië door te vliegen.

Stefan's persoonlijke mening 1 ‘luie mensen'
Onze reis in Kenia zit er bijna op. Petra kijkt met een voldaan gevoel terug op de afgelopen dagen. Stefan wil graag de volgende dingen nog zeggen over deze reis ‘Afgelopen weken waren de ergste weken uit mijn leven. Slechte bedden (lees; planken), slecht eten, stinkende mensen en een enorme armoede. Ik heb spijt dat ik deze reis gemaakt heb. Het lijkt misschien overdreven negatief, maar probeer je eens in te denken hoe het is met 35 graden (exact op de evenaar) zonder elektriciteit en zonder schoon water, met smerige, gevaarlijke en enge beesten en een enorme slechte hygiëne. Bah!
Ik vind het vreemd om te zien hoe veel mensen hier ‘kiezen voor armoede'. Natuurlijk is het erg vervelend en lullig als je hier geboren wordt, maar ik zie bij veel mensen niet de wil om uit hun situatie te komen. Ze krijgen een stuk of 11 kinderen en wachten geduldig af in hun huisje totdat vrijwilligers kleding en eten komen brengen. Eigenlijk is dit schandalig.
Wij als westerlingen moeten deze mensen helpen door ze de mogelijkheid te geven om uit hun situatie te komen. Wij moeten hun mogelijkheden beiden om zichzelf te ontwikkelen en zelfstandig te worden. Zo kunnen wij ze stoffen geven waar ze zelf(!) kleding van kunnen maken en zaden om zelf(!) hun eten te kunnen verbouwen. Er moet een cultuuromslag komen, want ze moeten zelf de keuze maken om uit de huidige situatie te komen, als ze dat willen.'

Stefan's persoonlijke mening 2 ‘de oproep
De kinderen van nu zijn de toekomst. Scholing is de manier om een land in ontwikkeling te helpen. Veel kinderen willen naar school, de kinderen begrijpen dat onderwijs de enige manier is om door te kunnen groeien. Op sommige school krijgen de kinderen ook kleren en in de middag een voedzame maaltijd. En het allerbelangrijkste is dat de kinderen naast educatie ook plezier hebben op school. Thuis is het leven erg slecht. Ik heb kinderen gesproken die zo graag naar school willen, maar die op de wachtlijst staan van de ‘sponsorlijst'. En het is echt zo zwart/wit dat een bijdrage van 30 euro betekent dat een kind een heel jaar lang naar de basisschool kan. De middelbare school is iets duurder. Het geld wordt volledig gebruikt voor het kind, zodat hij/zij naar school kan gaan.
Dit is absoluut de manier waarop wij een steentje kunnen bijdragen voor een betere wereld. Wanneer ik in gesprek was met de arme kinderen en vroeg naar toekomstbeeld begonnen hun oogjes te glunderen en kwamen ze met beroepen variërend van piloot tot bordenwasser. Help alsjeblieft met het waarmaken van hun dromen en geef ze de kans om zichzelf(!) te ontwikkelen, zodat de volgende generatie ontwikkeld en zelfstandig kan zijn.
De 3 tientjes per jaar worden besteed aan schoolgeld, uniform en eventuele extra goederen als een matras, deken of wat kleding. Er gaat geen contant geld naar Afrikaanse gezinnen. Zie ook http://www.shika-tamaa.com/ of mail mij voor meer informatie. (stefantax@hotmail.com)

Komende periode
Over een kleine week vliegen wij weer naar Nederland om vervolgens naar Brazilië te gaan. In Brazilië zal neef en vriend Danny voor ons zorgen, heerlijk! Dus daar kijken wij heel erg naar uit! Als we terug zijn gaan wij ons settelen in Nederland.

We hebben nog prachtige fotoalbums en verhalen van afgelopen maanden en we hopen jullie allemaal op bezoek gaan komen in onze toekomstige woning (nog onbekend). Leuk dat jullie ons afgelopen jaar gevolgd hebben via internet en vanaf nu gaan we het contact weer persoonlijk onderhouden!

Heel veel liefs en tot snel!

Stefan & Petra

Ps: de planning is om ons definitief in Nederland te gaan settelen. Op dit moment trekt Aruba toch weer heel erg.....

Eindelijk rust

Begin Mei hebben we onze laatste blog geschreven dus het is weer tijd voor een update over ons leven op Aruba. We wonen al 8 maanden op het ‘one happy island' en alles gaat zn gangetje. Toch gebeuren er ook af en toe nog dingen die wel de moeite waard zijn om te delen met het thuisfront.

Petra heeft haar diploma ‘Papiamento' gehaald met een knappe 7! Dat de taalkennis van Petra erg handig is bleek ook toen wij onlangs in de kerk zaten en er iets werd omgeroepen. Stefan, uiteraard diep verzonken in zijn gebed, had geen idee waar de mededeling over ging maar Petra stootte Stefan aan en zei ‘ ga eens ff je lichten van je auto uitzetten, lekker slim van je'. Nu Petra dus een diploma erbij heeft kan Stefan niet meer achterblijven en de planning is dat Stefan deze maand (eindelijk) zijn duikbrefet gaat halen. De motorlessen (4 theorielessen) beginnen komende maand.

Op Aruba was onlangs het ‘internationale filmfestival'. Verschillende sterren uit Hollywoord (o.a Richard Gere) en Bollywood (o.a van Slumdog Miljonaire) waren aanwezig. Uiteraard hebben wij ook een filmpje meegepakt, een Bollywoord film. De film was bovenverwachting leuk en Stefan voelde zich wel thuis op de rode loper en tussen de paparazzi. Toen Stefan de volgende dag langs de kant van de weg met het zweet op zn voorhoofd een band moest verwisselen (4 uur mee bezig geweest) waren zijn sterallures weer gezonken tot een dieptepunt.

Het WK was hier op Aruba een groot feest. Ondanks dat de meeste Oranje wedstrijden werden gespeeld om 07:30 lokale tijd was alles en iedereen Oranje. Op het werk werden de wedstrijden ook bekeken. Gezien de afloop van dit WK laten wij dit onderwerp voor wat het is.

Stefan heeft inmiddels een carrière switch gemaakt en werkt nu bij een ander accountantsburo waar hij ‘senior' is. Petra is na 6 (!!!) weken vakantie begonnen aan het nieuwe schooljaar en zij heeft er weer veel zin in. In de vakantieperiode (juli, augustus) hebben we veel bezoek ontvangen.

Eerst kwamen vriend en zwager Joost met Caroline en Lodewijk naar Aruba. Lodewijk was met name geïnteresseerd in de casino`s (van wie zou hij dat hebben) en de horecagelegenheden. Ook de quadtocht en de onderzeeër zullen in de smaak zijn gevallen. Caroline en Joost waren vooral erg te spreken over de mooie stranden, maar het liefst verbeleven ze ergens waar een airco was (Starbucks!).
Stefan die op 12 juli verjaarde werd verwend door kado`s van het thuisfront die zijn familie had meegenomen! Nog bedankt daarvoor! Voor degene die niks mee hebben gegeven; schaam je.

Drie weekjes later kwamen twee vriendinnen, Maaike en Laura en 2 daagjes daarna kwam Elisabeth voor 2 weken. Terwijl Stefan ‘hard' aan het werk was lagen Petra, Elisabeth, Laura en Maaike 7 dagen aaneengesloten op het strand om in de avond te genieten van de kookkunsten van Stefan of een lekker restaurantje.
Nog geen week nadat we Maaike en Laura op het vliegtuig hadden gezet kwamen Bernadette, Sharon en onze nieuwe zwager Ernest bij ons langs.

Sharon was erg geïnteresseerd in het dierenrijk op Aruba (en in de zee) en Bernadette en Ernest waren vooral in elkaar geïnteresseerd. Afgezien van veel zon, zee en strand werden er ook bezoekjes gebracht aan de ezelboerderij, goudmijn, natural bridge, natural pool en de aloe vera plantage. Tussen de bedrijven door zijn Ernest en Det nog in brandkoraal belandt en is Ernest gebeten door een schorpioen; hij heeft het overleefd.
Tijdens het bezoek van Petra d`r familie werd er geregeld voor ons gekookt. Zo verraste Bernadette ons met een lekkere pasta, Sharon met een paar zalige pizza`s en Ernest... tja eh... met bloemkoolsoep......

Het moge duidelijk zijn dat na zo`n drukke zomerperiode met alle gasten ook wij toe zijn aan ontspanning. Vandaar dat wij over een maandje 2 weekjes naar Miami gaan om daar lekker te genieten en een fantastische cruise te maken. 2 maandjes na onze vakantie gaan wij even op bezoek in ons moederland en we hopen jullie daar dan allemaal weer even te zien!

Tot zover

Lente op Aruba

Inmiddels dateert de laatste blog alweer van een tijdje geleden, vandaar dat we weer een verhaaltje plaatsen om jullie op de hoogte te houden over de ontwikkelingen hier op Aruba. We zijn ongeveer 4,5 maand op Aruba en we beginnen ons steeds meer thuis te voelen en passen ons steeds meer aan aan de Arubaanse levensstijl.

Ruim 3 maanden geleden zijn we begonnen met de cursus Papiamento. Stefan haakte na 2 lessen al af maar Petra ging stug door. Afgelopen week heeft Petra het ‘eindexamen' moet goed resultaat afgelegd (een mooie 7) waardoor we binnenkort naar de certificaat uitreiking van Petra gaan. Daarnaast hebben wij afgelopen maand ook ons ‘SALSA certificaat' ontvangen. In de 10 lessen hebben we de beginselen van de Salsa onder de knie gekregen en de heupen van Stefan vertonen zowaar enig ritme. Als laatste zijn wij ook op jacht naar het PADI (duik) certificaat en deze hopen wij snel te ontvangen. Tijdens het duiken (en snorkelen )hebben we o.a prachtige vissen, koraal en zeeschildpadden gezien.
Alsof bovenstaande certificaten niet genoeg zijn, is de planning om deze maand te beginnen met het volmaken van ons rijbewijs. Met name Petra kijkt er erg naar uit om haar vrachtwagenrijbewijs te halen. Stefan kijkt uiteraard meer uit naar het motorrijbewijs.

Een groot voordeel van Aruba is dat je hier geen vervelende politiecontroles hebt. Zo zijn hier geen flitsers, (amper) alcoholcontroles of andere verkeerscontroles. Toch hebben wij onze eerste verkeersboete al binnen en nee, deze is niet van Stefan! Petra vond de ‘taxi parkeerplaats' wel geschikt om haar auto te parkeren. Toen zij terugkwam van het shoppen moest ze lang zoeken naar haar auto maar deze was weggesleept. Het verweer van Petra dat zij, gezien haar achternaam wel recht had op deze parkeerplaats had geen succes.

Vorige week hebben wij ook onze eerste gasten mogen ontvangen. Pa Tax en de zusjes Anne-Marijn en Lidwine kwamen op bezoek. Het was een leuke en erg gezellige week. Uiteraard wilden wij onze gasten enigszins op niveau ontvangen dus had Stefan een knappe Limousine geregeld. In de vakantieweek hebben we met een onderzeeër de onderwaterwereld bekeken, paard gereden, met quads het ‘ofroad' gedeelte van Aruba verkend en gedoken in de ‘natural pool' daarnaast hebben we een avontuurlijke piratentocht gemaakt op zee. Uiteraard mocht een klim op de hoogste berg van Aruba, de Hooiberg, niet ontbreken.

De hagedissen en krabbetjes bij de rotsen hebben veel angst ingeboezemd bij de zusjes Tax maar deze angst was het avontuur en plezier meer dan waard. De avonden hebben we gevuld met heerlijke diners bij restaurants en in onze tuin.

Afgelopen vrijdag hebben we de gasten weer op het vliegtuig naar Nederland gezet en keerde bij ons de rust terug. Op het werk gaat alles zijn gangetje. Petra heeft het nog steeds goed naar haar zin op de basisschool en Stefan heeft het ook gezellig bij Deloitte.De vraag is natuurlijk hoe lang Stefan het werken onder een baas nog kan volhouden.... -wordt vervolgd-

Vaak krijgen we de vraag wat we nou missen van Nederland. Uiteraard missen we onze vrienden en familie. Maar verder zijn we hier van alle gemakken voorzien. Zo kan Stefan hier gewoon het voetbal uit Nederland volgen en dat is niet geheel onbelangrijk. De dubbele match tegen 010 was genieten geblazen. Mensen die nu nog durven te beweren dat 010 beter zou zijn dat ons aller Ajax moet toch echt professionele hulp zoeken.

Stefan als autohandelaar

Inmiddels zitten wij al ruim drie maanden op het ‘happy island 'Aruba en tot nu toe bevalt het leven zeer goed!

Ruim 2 weken geleden zijn we verhuisd naar onze nieuwe woning. We hebben nu een lekkere tuin, uiteraard met fakkels, hangmatten en een ‘chill bank'. Daarnaast hebben wij nu ook een extra slaapkamer wat erg handig is als wij gasten mogen ontvangen.

Over gasten gesproken; eind van deze maand komen de eerste toeristen vanuit Nederland naar ons toe! Daar kijken we erg naar uit!

Petra werkt nu al een tijdje bij een nieuwe school en dat bevalt goed. Afgezien van Yoga en Zumbaa heeft ze ook al een lesje spinning meegepakt. Jaja een sportieve dame is het geworden!

Ook Stefan heeft niks te klagen over zijn werk. Hier op Aruba wordt s`middags uitgebreid gegeten en dat is een traditie die Stefan zich snel eigen heeft gemaakt.

Vorige week had hij met een collega een paar lekkere broodjes afgehaald, hij dacht zo handig te zijn om een paar broodjes op te warmen in de magnetron...... dit schijnt echter niet zo heel verstandig te zijn. Het gevolg was dat heel Deloitte blank stond en de rookalarmen afgingen... een wijze les.

Petra is nog druk bezig met de cursus Papiamento en dat gaat heel goed, Stefan heeft het bijltje laten vallen. Als Petra naar de les is weet Stefan zich wel te vermaken met een voetbalspelletje, de sportschool of een spelletje poker.

Een andere schokkende ontwikkeling is de verkoop van Stefan z`n auto. Stefan heeft zijn vorige auto (uiteraard met winst) doorverkocht omdat hij een nog stoerdere auto wilde hebben. En dat is gelukt! Momenteel rijdt hij trots rond in een Ford Explorer. Een waar beest met een brullende 4.5 liter V8. Lekker hoor!

Voorlopig houden wij het hierbij en na het bezoek uit Nederland zullen wij weer een berichtje plaatsen!

Live goes on...

Inmiddels beginnen we een beetje in het dagelijks ritme te komen. Petra is invaller voor klas 1 en dat bevalt erg goed.
Stefan begint zich ook steeds meer thuis te voelen bij Deloitte. Hij komt bij verschillende interessante klanten zoals casino`s en prestigieuze modewinkels. Het is een goede ervaring om zo bij verschillende bedrijven in de ‘financiële keuken' te kunnen kijken. Uiteraard werd het carnaval ook op de werkvloer gevierd. Petra mocht meelopen met de kinderparade en bij het werk van Stefan werd een heuse carnavalsborrel gehouden.

Wat Stefan niet wist is dat er jaarlijks een ‘prins Carnaval Deloitte' gekozen wordt. Dit is bijvoorbeeld een nieuwe collega van het afgelopen jaar of de knapste collega en dit jaar was het een combinatie van beiden.... Stefan werd dus gekroond tot prins Carnaval.
Uiteraard is dit een hele eer maar er stak ook een addertje onder het gras. Afgezien van prinses Carnaval kronen werd er van Stefan ook verwacht dat hij moppen zou gaan tappen, dat is namelijk de plicht van prins Carnaval. Op deze memorabele namiddag ontdekte Stefan, enigszins pijnlijk, dat de Nederlandse humor ietswat verschilt van de Arubaanse humor (dus een tip voor iedereen; geen grappen over luie Arubanen maken).

In de weekenden gaan we geregeld naar het strand om lekker te zonnen of te snorkelen/duiken. Uiteraard is de zaterdagochtend gereserveerd voor het sporten! Daarnaast doen we ook geregeld leuke activiteiten op zaterdag of zondag.
Wat het sporten betreft gaat het met Petra heel goed. Elke zaterdagochtend is ze vaste klant bij de Zumba en doordeweeks pakt ze een lesje Yoga mee.

Op een vrije maandagmiddag gingen we samen met een vriendin naar de ‘natural pool'. Dit is een stukje zee aan de ruwe Noordkust afgeschermd door rotsen. Om bij de natural pool te komen moet je of met een 4X4 ruim 20 minuten rijden of een uurtje flink doorstappen. Helden als wij zijn kozen we voor het laatste. Toch waren we blij toen we na 10 minuten lopen een lift aangeboden kregen van een aardige Arubaanse menneer met een grote jeep. Het was de moeite meer dan waard, want de natural pool was een prachtige plek tussen de woeste zee. In dit afgeschermde stukje was het water glashelder en het zat vol met prachtige (grote) vissen! Tussen de rotsen kon je af en toe krabbetjes zien lopen. Een van deze krabbetjes kon de verleiding niet weerstaan en nam een hapje uit de grote teen van Stefan (Zie foto).... Lekker dan!

Zoals jullie weten gaat het leven niet altijd over rozen en ook in de afgelopen maand hebben wij, en dan met name Stefan, afscheid moeten nemen van Raffaël. Hij overleed halverwege de maand februari. Toen we op zaterdagavond naar de kerk gingen zagen we een aangevallen duif liggen. Terwijl Petra al plaats genomen had in de kerk was Stefan bezig een reddingsactie op touw te brengen. De duif, die de naam Raffaël kreeg, werd direct naar huis gebracht en kreeg daar eten en drinken. Het mocht uiteindelijk niet baten. Gelukkig waren er ook veel hoogtepunten in de maand februari. Zo hebben wij bijvoorbeeld Valentijnsdag überromantisch beleefd hier op Aruba!

Het Arubaanse leven opzich verschilt toch wel redelijk met Nederland. Het is allemaal meer ontspannen en de mensen maken zich ook niet erg druk. Als er bijvoorbeeld in de supermarkt een extra kassa opengaat zullen de meeste Arubanen rustig blijven wachten waar ze al staan, waarom haasten? Hetzelfde zie je ook met parkeren, als je in het centrum moet zijn kan het soms moeilijk zijn om daar een parkeerplekje te vinden. Je kan je auto makkelijk op 2 a 3 loopminuten parkeren, maar de meeste Arubanen blijven ontspannen in hun auto wachten tot er een plekje vrijkomt op de plek waar ze moeten zijn.

Stefan had besloten zijn profcarrière als voetballer te laten varen, maar het bloed kruipt toch waar het niet lopen kan. Dus afgelopen zaterdag was het moment daar dat Stefan zijn debuut als voetballer maakte op de Arubaanse velden. Met de plaatselijke trots, het elftal van zijn baas, maakte hij op deze zonnige middag zijn eerste speelminuten. In Nederland had Stefan, geheel terecht, de bijnaam ‘Topspits Tax' maar hier is hij een linie gezakt en is hij nu niet meer alleen spelmaker maar ook spelverdeler. Het duel werd uiteraard gewonnen en Stefan strooide gul met (geslaagde!) hakballetjes, lopjes en vernederende passeerbewegingen, een genot voor de toegestroomde supporters.

Het geslaagde debuut werd in de kantine gevierd met een aantal heerlijke koude biertjes om vervolgens naar de ‘nederlandse-chinees' te gaan voor een zalige maaltijd. De avond werd compleet gemaakt met een ontspannen schoonheidsmaskertje (zie foto). Uiteraard was dit niet nodig maar het was wel een enerverende ervaring.

Over een kleine 2 weken betrekken we onze nieuwe woning. In de komende periode gaat Stefan verder met zijn duikbrevet en zal Petra naar alle waarschijnlijkheid haar garderobekast nog verder uitbreiden.

Salsa, zumba, voetbal, duiken, carnaval, etc.

Allereerst bedankt voor de leuke reacties op onze vorige blog. Ontzettend leuk om te zien dat zoveel mensen onze weblog bijhouden.
De maand januari zijn we goed doorgekomen. We zijn een salsacursus gestart met 2 vrienden. Het is iedere donderdagavond en we kunnen er ondertussen al best wat van. Onze heupen moeten er nog wel een beetje inkomen, maar dat lukt toch al aardig.
Op zaterdagochtend gaat Petra voortaan met vriendin Kathy naar Zumba in een sportschool. Deze les wordt gegeven door de 'Zumbaqueen' van het eiland en dat gaat er pittig aan toe. Binnenkort komt Yoga er voor Petra ook nog bij.

Vorige week zaterdag hebben we voor het eerst gedoken. Vriendin Marleen die duikinstructeur is nam ons mee. Het was de eerste duik voor ons brevet. We moeten er 4 doen. Na wat oefeningen in het zwembad gedaan te hebben gingen we de zee in. We zouden zo'n 15m diep gaan. Na 5m kreeg Petra best last van haar oren en kon ze maar niet klaren. Vandaar dat Stefan en Marleen alleen verder gegaan zijn. Zij zijn naar een wrak gedoken en zijn onderweg o.a. vissen van zo'n 1,5m tegen gekomen. Een speciale duikbril met oordoppen is besteld voor Petra, zodra deze binnen is zal de cursus vervolgd worden.

Komende 2 weekenden zal Carnaval hoogtij vieren op Aruba. De parades zullen in de stad en op andere plaatsen plaatsvinden. Iedere parade is er een ander thema. Zaterdagavond was de ‘Lichtjesparade'. Mensen lopen er in allerlei kitscherige pakjes rond met op hun hoofd een verentooi en verder alles versierd met lichtjes. (zie foto's)
Petra heeft met haar school ook een mini-parade gehad met het thema ‘Hawaï' Fantasy. Een paar open vrachtwagens reden achter elkaar met daarin Arubaanse bands. Ertussen steeds kinderen van een andere school.
Overigens was afgelopen vrijdag de laatste werkdag van Petra op deze school. Ondertussen is Petra invalkracht op twee wat meer Nederlandse scholen op het eiland. Het Arubaanse onderwijs was toch anders dan verwacht. Het waren 4 leerzame en ook wel leuke weken in klas 4. In de laatste week kregen de kinderen op school les van 2 Mexicanen in de kerk tegenover de school. Daar kreeg iedereen een rozenkrans met een boekje van Fatima. Het daarop volgende uur kregen de kinderen op een heel leuke manier les hoe ze de rozenkrans kunnen bidden en werd er ook een stukje van de rozenkrans gebeden. Dit naast de liedjes die gezongen werden. Het was een bijzonder gezicht om zo'n 250 kinderen met hun handen gevouwen en hun ogen gesloten te zien. Deze les was overigens in het Spaans, de kinderen schakelen gemakkelijk over van het Papiamento naar het Spaans.

De cursus Papiamento zijn we begonnen. Samen met een Jamaicaan, Venezuelaan, Colombiaan, Nederlander en een enorme rottweiler is het een boeiende les waarbij de docent alles introduceert in het Nederlands, Engels en Spaans. Het lijkt verwarrend en tijdrovend en dat is het ook. De spelling van het Papiamento blijkt niet eens vast te staan, per regering worden er wel spellingsregels veranderd en niemand op het eiland heeft ooit Papiamentoles gekregen. Het onderwijs is altijd in het Nederlands geweest. Op Curaçao en Bonaire is het Papiamento ook weer anders dan in Aruba. Het lijkt erg veel op het Spaans en heeft er Engelse en Nederlandse woorden doorheen. De discussie bij de overheid is er om in de laagste klassen (klas 1-2) alles in het Papiamento te geven. Hiervoor zijn de leerkrachten nu op Papiamentoles zodat ze eerst zelf leren hoe de spelling en grammatica in elkaar zit.

Petra is dus flink aan het sporten geslagen en voor Stefan is het langzamerhand ook tijd geworden om zijn conditie op peil te houden. Via, via kreeg Stefan het voor elkaar om een proeftraining te mogen doen bij de (semi)profclub ‘LA FAMA', deze club komt uit in de hoogste Caribische voetbal leaqe, de ‘honor leage' (ofwel de Eredivisie). Uiteraard is het niveau eredivisie Aruba niet even hoog als de eredivisie van Nederland, maar het Caribische voetbalniveau mag zeker niet onderschat worden.
En daar stond Stefan dan met zijn welvaartsbuikje op een warme avond op het trainingsveld tussen 23 profvoetballers. De warming up bestond uit 9 rondjes om het veld, afgewisseld met verschillende oefeningen en met een ‘gewichtenvest' van 9 kilo om de schouders. Voor het rekken en strekken mocht de selectie nog 4 maal 100meter sprinten.
In deze warming-up heeft Stefan zich meer ingespannen dan alle trainingen van het plaatselijke RCL 8 bij elkaar. De rest van de training verliep zeer aardig waardoor Stefan een stage van 2 maanden aangeboden kreeg.
Stefan, die de nacht en de daaropvolgende dag, nog ziek was van de lichamelijke inspanning, heeft uiteindelijk besloten de aanbieding naast zich neer te liggen, omdat de trainingen en tactische besprekingen zo'n 17 uur per week in beslag zouden gaan nemen. En de prioriteit ligt bij ander zaken.
Uiteraard vleit het de ego van Stefan wel dat hij een stage mocht gaan lopen! Na dit voetbalavontuur is Stefan lid geworden van een sportschool om daar de body in shape te houden.

Een beetje sight-seeing hebben we ook gedaan. We zijn over de ‘Natural Bridge' gelopen (zie foto's). Het is aan de noordkust. Het is daar ontzettend mooi. Je kunt er niet zwemmen, een aantal mensen is er al verdronken. De golven en stromingen zijn daar heel sterk. Ook is er drijfzand aan de kust. Stefan twijfelde even een duik te maken, maar heeft het uiteindelijk toch maar niet gedaan. (zie foto's)
Elke dinsdagavond is er een H.mis in de Alto Vista Chapel. Dat was de eerst kerk op het eiland, komt uit de 18^e eeuw ergens. Ongeveer 10 mensen zitten binnen en de andere 150 zitten/staan buiten. Het is aan de noordkust waardoor het daar erg waait en je af en toe een golf tegen de rotsen ziet slaan op de achtergrond.

We vermaken ons ondertussen ook aardig met snorkelen. Soms hoef je met de duikbril niet eens onder water te gaan, maar zie je vanaf boven water ook al hele mooie vissen (zie foto met Stefan). Het is echt bijzonder dat je tussen wel tienduizenden visjes kan zwemmen, hoe snel je ook reageert, je kunt ze niet aanraken. We zijn al eenaantal keer behoorlijk ingesloten geweest door tienduizenden visjes. Dus Anne-Marijn, Lidwine en pa, jullie weten wat jullie te wachten staat.We hopen binnenkort waterschildpadjes te spotten bij het snorkelen. Ons snorkeloutfit is ook uitgebreid met waterschoentjes. Met de duikbril zie je onderwater toch wel veel krabbetjes en zee-egels rond rotsen waar je met je voeten over moet lopen/glijden.

Begin maart zullen we ons appartement verlaten en aan de overkant van de straat een huisje gaan bewonen. Hier blijven we waarschijnlijk wel een tijd wonen. Het heeft een woonkamer/keuken 2 slaapkamers, een badkamer (uiteraard) en een leuke tuin. We kijken er erg naar uit. De volgende blog kunnen jullie er wat foto's van verwachten.

Veel liefs van ons!

Het harde leven is begonnen.

Allereerst; ‘Bon Aña' voor iedereen; oftewel een gelukkig Nieuwjaar! Afgelopen dagen hebben we veel hoogtepunten en, helaas, ook een dieptepuntje beleeft.
Voor ons begonnen de festiviteiten van oud&nieuw op 30 december met een vuurwerkshow waar je u tegen zegt. Heel Aruba was uitgetrokken naar de kust om het prachtige vuurwerk te bewonderen, te dansen, te drinken en uiteraard om oliebollen te eten! Na deze bijzondere ervaring hadden wij de volgende dag, oudejaarsdag, een borrel bij Stefan zijn werk.

Op deze bijeenkomst ontmoette we voor het eerst Stefan z`n collega`s. Op de borrel werd, uiteraard met champagne, geproost op het nieuwe jaar en op de versterking van Deloitte Aruba (lees: op Stefan en Petra). In de avond hebben we samen een fles Chardonnay opengetrokken en zijn we naar de Kerk in Oranjestad gegaan. Verder hebben we deze oud&nieuw vrij rustig gevierd.

Zoals aangegeven kan niet alles Hosanna zijn en op nieuwjaarsdag kregen we met een tegenvaller te maken. Na een lekker ontbijt lazen we in de krant dat de zeetemperatuur slechts 26 graden was, en dat is toch wel een tegenvaller als de buitentemperatuur 30+ is. Maar beste vrienden, het gaat er niet om wat je overkomt maar hoe je er mee omgaat, en wij bleven gewoon lachen en rende vol vertrouwen de Caribische zee in om zo het nieuwe jaar fris te beginnen! In de avond zijn we nog naar de Kerk geweest waar de nadruk erg lag op vrolijk gezang.

Zaterdag 2januari hebben we lekker op het strand gelegen en daar zonsondergang gekeken om in de avond een film te kijken op een van onze (Amerikaanse) filmzenders. Overigens zijn er op Aruba veel verschillen soorten stranden, zoals Baby Beach en Eagle Beach, met allen hun eigen karakteristieken. Zo heb je drukke stranden bij de hotels met muziek, tentjes, muziek en watersportmogelijkheden, standen om lekker en veilig te kunnen zwemmen, stranden waar je mooi kan snorkelen, waar je heerlijk kan ontspannen en stranden waar je kan verdrinken.

Zondag gingen we wederom naar het strand, een heuse snorkelplek , waar we op enkele meters van de kust al de mooiste vissen konden bewonderen. We zijn vroeg naar bed gegaan omdat Stefan zijn eerste werkdag had de volgende dag. Zoals verwacht is Stefan zijn eerste werkdag vlekkeloos verlopen. De collega`s zijn erg vriendelijk en gastvrij en het werk zelf bevalt tot nu toe heel goed.

Terwijl Stefan hard werkte deze week speelde(!) Petra de ideale huisvrouw maar Petra kennende weten jullie ook dat dit niet lang goed kan gaan. Vandaar dat Petra op zoek is gegaan naar een baan in het onderwijs en met succes. Volgende week mag ze meteen beginnen! Dinsdagavond zijn we naar een traditionele Arubaanse feestavond gegaan, een aanrader voor de gasten die wij mogen gaan ontvangen! Woensdag heeft Stefan te horen gekregen dat zijn eerste klant een groot Casino zal zijn. Dus de komende weken is Stefan dagelijks in het casino te vinden! In de avond zijn we naar een beachclub gegaan voor een drankje en uiteraard een lekker Ben&Jerry`s ijsje!

Petra heeft donderdag en vrijdag heel veel ‘papierwerk' met de verschillende instanties geregeld. Bureaucratie viert hier hoogtij maar desalniettemin heeft Petra erg veel klaar kunnen spelen voor bank, verzekerings en ziektekosten zaken. Op de donderdag avond hebben we samen een leuke Hollywood film gekeken.

Vrijdag, het begin van het weekend, ofwel een kleine vakantie! Petra had vervelende problemen met de huurauto, hier straks meer over, maar na 17:00 was het genieten! Eerst de prachtige zonsondergang gezien aan het strand en daarna lekker gegeten en een drankje gedaan met Stefan z`n collega`s bij het ‘stapgebied' van Aruba, aan de boulevard. Zaterdag stond overdag in het teken van auto`s bekijken en een fiets kopen. We hebben een sportieve mountainbike gekocht en over de auto`s schrijven we zo meer. In de avond hebben we een heerlijke pasta met champignons gegeten waarna we de aftrap voor het Caribische carnaval hebben gevierd in Oranjestad. Samen met Kathy, collega Stefan, hebben we deze bijzondere avond doorgebracht. Heel Aruba was uitgetrokken voor de ‘fakkeltocht', de officiële aftrap voor carnaval. Uiteraard mocht champagne op deze avond niet ontbreken! Het weekend hebben we op zondag afgesloten met een ontspannen stranddag en geskypt met het thuisfront.

Deze week is Petra begonnen met haar werk, een enorme verandering, omdat het onderwijs niet te vergelijken is met Nederland! Materialen zijn beperkt en de kids spreken vooral Papiaments. Daarentegen zijn de (meeste) kinderen wel lief en zijn de collega`s, zoals de meeste mensen hier, aardig , gezellig en behulpzaam.

Afgelopen nacht, dinsdag op woensdag, is een tragische nacht voor de mensen op Haïti. Zoals bekend zijn waarschijnlijk duizenden mensen omgekomen door de aardbeving. Wij werden ook wakker van het geschud doordat de schok (en nabevingen) ook Aruba bereikte.

Een van de laatste alinea`s wijden wij aan het vervoer op Aruba. We hebben zaterdag een mountainbike gekocht zodat Petra op de fiets naar haar werk kan. Echter kreeg Petra 4 zwerfhonden en 2 waakhonden achter zich aan waardoor zij weigert nogmaals te gaan fietsen, dus de investering zal gebruikt worden voor het wekelijkse uurtje cardio van Stefan. Voor de eerste maand hadden we bij een niet nader te noemen verhuurbedrijf (G) een auto gehuurd. De jeep die we kregen begaf het afgelopen vrijdag, volgens G kwam dit omdat de auto volgetankt was met diesel; hetgeen nonsens is! De vervangende auto die we kregen was eveneens een drama. Stefan heeft hierin een bijna-dood ervaring meegemaakt toen de auto bij 85 km/h uitviel en het stuur in het stuurslot viel, een beangstigend moment. Stefan is afgelopen dinsdag met een boos gezicht bij G langsgegaan en heeft alles af kunnen handelen (o.a. de borg). Een klacht bij de politie zal volgen.

Maar nu Petra weigert op de fiets te stappen en we geen huurauto meer hadden was de nood voor 2 koopauto`s groot. Stefan gaat vanavond met een salsacursus beginnen (met Petra en 2 vrouwelijke collega`s....) en om zijn mannelijkheid wel te behouden ging zijn voorkeur uit naar een stoere mannenauto. We hebben o.a. gekeken voor een Ford Explorere, Hummer H3 en een Dodge RAM. Uiteindelijk is de keuze gevallen op een Nissan Platina (2002) voor Petra en een Hyundai accent GLS (2003, slechts 50.000 km, label F) voor Stefan; een waar beest!

Jullie hebben bij de vorige blog leuke berichten achtergelaten, we hopen uiteraard weer leuke berichten. In de volgende blog zal geschreven worden over de salsacursus en de verhuizing naar een vrijstaande woning...... wordt vervolgt...

Aankomst

Nadat we 28 december in alle vroegte op Schiphol van familie en vrienden gedag hadden gezegd zijn we in het vliegtuig gestapt richting Aruba! Na een reis van ruim 12 uur, met tussenstop in Curaçao, en rekening houdend met het tijdsverschil van 5 uur, kwamen wij rond 19:00 aan op ‘Airport Reina Beatrix' te Aruba!
De taxi bracht ons naar ons appartement waar we meteen zijn gaan slapen om een jetlag te voorkomen. De volgende ochtend zijn we vroeg opgestaan om het een en ander te regelen. Allereerst gingen we naar een autoverhuur bedrijf om onze prachtige jeep-cabrio op te halen! Vervolgens zijn we meteen doorgegaan naar het vliegveld om de luchtvracht op te halen. De dozen van de luchtvracht konden we, nadat we 7 keer heen en weer waren gestuurd, ophalen.
Na genoten te hebben van de Antilliaanse keuken reden we naar huis om ons appartement in te richten. Echter, in Aruba kennen ze geen straatborden of naamwegen. Een groot blok van enkele kilometers bevat een straatnaam waardoor kaartlezen (er zijn geen gedetailleerde kaarten) haast onmogelijk is. Het zal dus wel vaker voorkomen dat we 2 uur rijden over een stukje van enkele kilometers, maar we zullen het eiland op deze manier zeker goed leren kennen.
Het appartement heeft, jawel, een inloopkast, een ruime douche en een ruime slaapkamer! De woonkamer met open keuken en koelkast met ijsklontjes-machine is ook erg gezellig. Nadat we het appartement ingericht hadden besloten we dat het tijd was voor ontspanning, immers 'poko poko'. Na een verfrissende duik in ons zwembad hebben we boodschappen gehaald en zijn we richting Oranjestad gereden om lekker uit eten te gaan.
De eerste echte avond op Aruba is meteen een legendarische want Stefan is officieel vegetariër af (in ruil voor de 010 liefde van Petra) en bestelde meteen een pittige kip met groenten. Petra koos voor de veilige shoarma van het huis. Onder het genot van het plaatselijke Polar bier heeft de maaltijd goed gesmaakt!
Vandaag, woensdag, hebben we wat bank en telefoonzaken geregeld, gewinkeld in Oranjestad en uiteraard een verfrissende duik genomen in de prachtige Caribische Zee! We hebben net genoten van de kookkunsten van Stefan (warm stokbroodje met knoflook, salade a la Tax en een overheerlijke pasta). Vanavond gaan we naar een veelbelovende vuurwerkshow, georganiseerd door de Chinese eigenaren van talloze supermarkten. Overigens wordt hier het vuurwerk al vanaf onze aankomst onaangebroken aangestoken. Morgen gaan we naar een oudejaarsborrel van mijn (toekomstige) werkgever en gaan we een gezellige feestje uitzoeken om oud&nieuw te vieren.

Via deze weg wensen wij jullie allemaal ook een heel goed en gelukkig 2010! We vinden het uiteraard leuk als jullie een berichtje achterlaten en we plaatsen snel weer een nieuwe blog.

Liefs,
Stefan en Petra